مینای آینه

لحظاتی سبز در آسمان غروب یافته در پهنای افق
به سادگی همین نگاه های شیرین
به بوسه های معطر گاه و بی گاه
به لطافت برگ صبح
چون مینای آینه
…
از کران تا کران
با حس خوب ابدیت
لحظه ها آهسته تر شمرده می شوند
در این اوج پرواز
در هوای باهم
معنای وجود معنی شد
تا تو باشی…هست
اصلا “تا” ندارد
باش
باش
…